به تماشای آبهای سپید
هزارتا حرف دارم، یه عالمه نوشته، کلی متن قشنگ، هوارتا حس...
زیادن! بیشتر از قدرت پردازش مغزم هستن. ای کاش دستگاهی بود که می تونست هر چی که تو مغزمه رو آرشیو کنه، اونوقت سر فرصت بهشون فکر می کردم.
خب، حالا که نیس...
پس بیخیال
می رم بخوابم!!
0 نظر:
ارسال یک نظر