چندی پیش مفتخر شدم تا در گردهمایی با موضوع اسلام دینی که از نو باید شناخت با حضور سرکار خانم دکتر مهدیه الهی قمشه ای شرکت کنم این گردهمایی در تالار حافظ دانشگاه آزاد واحد کرمان برگزار می شد تمایل دارم تا گزیده ای از سخنان پر مهر ایشان را برای شما عزیزان بنویسم
قبل از هر چیز می خواهم کمی از برکات روزه با شما صحبت کنم روزه گرفتن دو بعد دارد بعد اول که بعد ظاهریست این گونه است که از اذان صبح تا اذان مغرب دهانمان بر طعام بسته باشد تا بدین وسیله اراده ی خویش را تقویت سازیم و توانایی خود را در برابر مشکلات بالا ببریم اما بعد دوم این است که درونمان را اصلاح کنیم و از هر چه غیر از خدا بپرهیزیم زبانمان را بر گفتن سخنان بیهوده و زخم زبان های بی جا ببندیم و سخاوتمند باشیم
اما راجع به اسلام و اسلام شناسی
در دنیای امروز با پیشرفت علم و صنعت شناخت و پرورش اسلام کمتر جلوه می کند در حالی که بدون تردید فقدان اسلام در جامعه موجب خواهد شد که تمامی اکتشافات علمی گریبان گیر و مایه ی بدبختی جامعه شود امام علی (ع) در کتاب نهج البلاغه فرمودند: این دنیا دار مجازاست نه دار حقیقت خوش به حال آنکه از این گذرگاه توشه ای با خود بردارد آری زندگی انسان فانی و تمام شدنی نیست که با همین چند روز حیات دنیوی به آخر برسد بلکه انسان موجودی جاودانه است انا لالله و انا الیه راجعون اما دین ما آن دینی نیست که چون از پدران و نیاکانمان به ما به ارث رسیده آن را برای خود برگزینیم بلکه اسلام دینی است که ما خود بدان رسیده ایم و قلبا به آن ایمان داریم بنابراین هیچ گاه به اجبار به عبادت خدا نمی پردازیم و دستورات اسلام را با اکراه رعایت نمی کنیم چرا که وجود خدا را در درون خویش حس می کنیم و خدا را یار و همراه و گره گشای کارهای خویش می دانیم حضرت علی(ع) می فرماید: خدایا من تو را برای ترس از دوزخ عبادت نمی کنم من تو را برای رسیدن به بهشت هم عبادت نمی کنم تو را عبادت می کنم چرا که تو شایسته ی عبادت کردنی. ما روح دین و پرستش را در درون خود نهفته داریم و اصولا تمام انبیا برای این فرستاده شده اند که این حس نهفته را در درون ما بیدار کنند و اما بزرگترین فرستاده ی خدا حضرت محمد مصطفی( ص) است و کاملترین دین دین اسلام
نام احمد نام جمله انبیاست چون که صد آمد نود هم پیش ماست
اسلام دین وحدت است دینیست که انسان ها را به هم پیوند می دهد دینیست که یکی از مهمترین شاخص هایش فضیلت اخلاقیست اسلام سفارشات بسیاری بر خوش رویی و خوش برخوردی انسان ها با یکدیگر دارد مسلمانان باید با یکدیگر با گشاده رویی سخن بگویند در آغاز رسالت خداوند به پیغمیر فرمان داد تا به سه طریق مردم را هدایت کند اول با بحث و گفتگو در مورد مسائل فلسفی دوم با پند و موعظه و سوم با زبان و رویی خوش چرا که انسان ها همه جلوه ای از وجود خداوند متعالند
به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست
و به عنوان آخرین کلام این نکته را یاد آور شوم که باید از شریعت به حقیقت رسید چرا که شریعت همچو ظرفی است که ما در آن از وجود الهی بهرمند می شویم و به قرب الهی می رسیم ولی توجه بسیار به مسائل حاشیه ای در احکام شرعی موجب واماندن انسان از قرب الهی خواهد شد