و کجائی که ببینی:

1- به چه امیدی لرزش روی رانم را باور می کنم؟

2-با چه شعف کودکانه ای از کلاس خارج می شوم؟

3- با چه هراسی موبایلم را از جیبم بیرون می کشم؟

4- با چه هیجانی داد می زنم: بله!؟

5- و با چه اندوهی می شنوم: آقا کوروش شمائی؟

اینها که هیچ! کجایی تا ببینی:

1و2و3و...و N- با چه دماغ سوخته ای به کلاس بر می گردم!

پ.ن: مدت هاست شاد نوشتن را فراموش کرده ام! سعی میکنم دوباره به یادش آورم.

ویرایش شد: واژه بی ادبانه خریت! در جمله شماره چهار به هیجان تبدیل شد! فهمیدن ربطشون به هم بر عهده خواننده است!